Toby Ord : the big risks
Firestone's law of forecasting: "Chicken Little ("the sky is falling") only has to be right once."
“Over the years, a number of very smart people have learned the hard way that a long string of impressive numbers multiplied by a single zero always equals zero.” : Warren E. Buffett
" Lesson #5: Volatility reminds us that there is no reward without risk "
"risk" is volgens de AFM en anderen de volatiliteit, uitgedrukt als "Beta".
Voor mij: een te hoge prijs betalen voor een aandeel, investeren in een bedrijf met teveel schuld, investeren in een bedrijf in een stervend industrie zonder "moat" ?
risk: investeren in start-ups?
Charlie Munger: "The four words that have saved us the most time and money: 'We don't do startups.'"
Alice Schroeder, schrijfster van the authorized Buffett Bio The Snowball legt uit waarom ze nooit in startups beleggen 'cat. risk' 20ste minuut punch card startup https://youtu.be/
Buffett zegt "Beta as a measure of risk is Alice In Wonderland." ( zie www.superinvesteerders.nl ) :
https://www.grahamvalue.com/blog/value-investing-risk-vs-beta
Het is gebruikelijk om rendement/risico in acht te nemen bij het beoordelen van een fonds.
Het is gebruikelijk om rendement/risico in acht te nemen bij het beoordelen van een fonds.
Dit kan bijvoorbeeld met behulp van de Sharpe ratio dat gebruik maakt van volatiliteit oftewel "beta" als graadmeter voor risico. Wij zien dat anders. ValueMachinesFund rapporteert een "margin of safety" of korting; hoe hoger de korting, hoe lager de risico. Warren Buffett legde het zo uit in 1984: "
Als je een dollarbiljet koopt voor 60 cent, is dat risicovoller dan een dollarbiljet kopen voor 40 cent, al zou je in het laatste geval een hogere beloning verwachten. Hoe groter het potentieel voor beloning in het waardeportfolio, hoe lager het risico.
Een snel voorbeeld: The Washington Post Company stond in 1973 voor 80 miljoen dollar in de markt. In die tijd zou je de opgesplitste activa aan een op de tien kopers voor niet minder dan 400 miljoen dollar kunnen verkopen, waarschijnlijk nog wel voor meer. Het bedrijf was eigenaar van de Washington Post, Newsweek en een paar grote televisiestations. Deze eigendommen zijn vandaag de dag 2 miljard dollar waard, dus degene die destijds 400 miljoen betaalde was niet eens zo gek.
Als dit aandeel nu zo ver was gedaald dat het 40 miljoen dollar in plaats van 80 miljoen dollar waard was, had de bèta nog een stuk hoger gelegen. En voor mensen die denken dat bèta gelijk staat aan risico: de goedkopere prijs zou het nog risicovoller hebben doen lijken. Dit is voor mij echt Alice in Wonderland. Het is mij nooit gelukt om erachter te komen waarom het risicovoller is om iets te kopen wat 400 miljoen dollar waard is voor 40 miljoen dollar, dan voor 80 miljoen dollar. En als je een groep van deze aandelen koopt en je ook maar iets weet van de bedrijfswaarde, is het eigenlijk geen risico om 400 miljoen te kopen voor 80 miljoen, helemaal niet als je tien stapels van 40 miljoen koopt voor 8 miljoen per stuk. Aangezien je niet beschikt over 400 miljoen dollar, wil je zeker weten dat je met eerlijke en competente mensen van doen hebt, maar dat is niet moeilijk. Maar je moet niet al te zuinig zijn. Dat is wat Ben Graham bedoelde met zijn veiligheidsmarge. Je probeert een bedrijf dat 83 miljoen dollar waard is niet voor 80 miljoen dollar te kopen. Je zorgt ervoor dat je een grote marge hebt. Als je een brug bouwt, wil je dat deze 15.000 kilo kan dragen, ook als er alleen vrachtwagens van 5000 kilo over rijden. Bij beleggen werkt het precies hetzelfde." uit www.superinvesteerders.nl
Hendrik Oude Nijhuis 2019:
Menig Nederlander heeft van huis uit meegekregen zuinig te zijn. En, wanneer het op geld aankomt, vooral geen al te grote risico's te nemen.
Beleggen in aandelen wordt veelal als risicovol gezien, vanwege de koersfluctuaties. Vandaar dat menigeen geen enkel aandeel bezit terwijl de middelen er daarvoor dikwijls wel zijn.
Gemiddeld op 'verlies'
Aandelenmarkten tenderen op termijn opwaarts maar slechts in een heel klein percentage van alle dagen is van een recordstand sprake. In veruit de meeste dagen dus niet.
Wie zo tegen aandelen aankijkt kan niet anders dan concluderen dat de kans zeer groot is dat een aandelenportefeuille op een willekeurig moment minder waard is dan dat deze ooit maximaal waard geweest is.
Kijkend naar de brede beursindex S&P 500 zien we iets soortgelijks. Deze index noteert gemiddeld circa 12% onder de 'all time high'-stand die eerder ooit bereikt is.
Ondanks bovenstaande geldt dat aandelen (over value-aandelen hebben we het nog niet eens) over langere periodes het best renderen van iedere denkbare beleggingscategorie. Ziet u hiervoor ook de link hieronder welke het rendement van verschillende beleggingscategorieën laat zien sinds 1802:
https://www.aaii.com/files/images/articles/9298-figure-1.jpg
Korte en lange termijn
Op de heel korte termijn is de kans vrijwel gelijk dat aandelen zullen dalen danwel stijgen. Maar bij aandelen staat de lange termijn niet simpelweg gelijk aan een heel aantal korte termijnen. Naarmate de termijn langer is wordt het steeds waarschijnlijker dat het werkelijke rendement dichter in de buurt ligt van het aantrekkelijke rendement dat van aandelen mag worden verwacht.
Het echte risico bij het beleggen in aandelen zijn niet de dalingen tussentijds. Die zijn namelijk een gegeven. Het echte risico zit hem erin dat aan het beleggen in aandelen - goed gespreid uiteraard! - voorbij wordt gegaan, vanwege de fluctuaties tussentijds.
De zekerheid tussentijdse fluctuaties te vermijden, voor een comfortabel gevoel zeg maar, wordt dikwijls impliciet verkozen boven een comfortabele oude dag. Mits de beleggingshorizon voldoende langs is, is er niets dat beter rendeert en veiliger is dan het gespreid beleggen in aandelen!
Vriendelijke groet,
Hendrik Oude Nijhuis
Hendrik Oude Nijhuis juli 2020
Minder risico, meer rendement
Beste Ansgar Brenninkmeijer,
Bij het beoordelen van hoe succesvol een belegging is geweest wordt vaak gekeken naar twee zaken: rendement (hoeveel de belegging heeft opgeleverd) en risico (hoe gevaarlijk de belegging was).
Het rendement over een bepaalde periode is eenvoudig vast te stellen. Het risico daarentegen is veel minder goed te bepalen. De daadwerkelijke uitkomst van een belegging is immers niet ook de uitkomst die onvermijdelijk had moeten gebeuren...
Bij gebrek aan iets beters wordt vaak naar de volatiliteit (bewegelijkheid) van een belegging gekeken als indicatie van het risico. Een voordeel daarvan is dat de volatiliteit eenduidig vast te stellen is. Maar dat neemt niet weg dat volatiliteit geen bijster goede indicatie van risico is.
Het gelijkstellen van volatiliteit aan risico leidt soms tot opvallende beleggingskeuzes. Zo zijn er beleggers die menen dat beleggen in niet-beursgenoteerde bedrijven, waarbij de prijsschommelingen minder zichtbaar zijn, minder risicovol is. Andere beleggers kiezen juist voor de meest volatiele aandelen in de veronderstelling dat dit het hoogste rendement zal opleveren.
Intrinsieke waarde leidend
Zelf kijken we op een heel andere manier naar risico. Namelijk als de kans op een tegenvallend rendement.
Stel, we hebben een bedrijf goed bestudeerd en de intrinsieke waarde bij een discontovoet van 10% op EUR 10,- becijferd. Uiteraard gaat het hierbij altijd om een schatting: de intrinsieke waarde is immers de huidige waarde van alle toekomstige winsten van een bedrijf terwijl de toekomst per definitie onzeker is.
Koop een aandeel van het bedrijf voor EUR 10,- en het rendement dat verwacht mag worden is 10%. Gelijk aan de discontovoet dus.
Kunnen we hetzelfde aandeel voor EUR 8,- kopen dan is de kans op een rendement groter dan 10% toegenomen en de kans op een rendement kleiner dan 10% afgenomen.
Is het aandeel te koop voor EUR 5,- dan is de kans op een rendement hoger dan 10% nog een stuk groter en de kans op een rendement kleiner dan 10% nog lager geworden.
Bedraagt de werkelijke intrinsieke waarde EUR 5,- in plaats van de geschatte EUR 10,- dan is toch nog een rendement van 10% te verwachten - de discontovoet - wanneer de aandelen voor EUR 5,- zijn gekocht.
Koop het aandeel voor EUR 15,- of zelfs nog meer en de kans dat de belegging een rendement van tenminste 10% oplevert is aanzienlijk kleiner.
Waar we zelf eigenlijk voortdurend mee bezig zijn is het verlagen van het risico van onze portefeuille door consequent te focussen op de aandelen die we als het sterkst ondergewaardeerd beoordelen. Opmerkelijk genoeg: juist die focus op het verlagen van het risico zorgt ervoor dat het verwachte rendement hoger wordt.
Minder risico, meer rendement dus. Iets om over na te denken.
Vriendelijke groet,
Hendrik Oude Nijhuis
https://www.beterinbeleggen.nl
Als je een dollarbiljet koopt voor 60 cent, is dat risicovoller dan een dollarbiljet kopen voor 40 cent, al zou je in het laatste geval een hogere beloning verwachten. Hoe groter het potentieel voor beloning in het waardeportfolio, hoe lager het risico.
Een snel voorbeeld: The Washington Post Company stond in 1973 voor 80 miljoen dollar in de markt. In die tijd zou je de opgesplitste activa aan een op de tien kopers voor niet minder dan 400 miljoen dollar kunnen verkopen, waarschijnlijk nog wel voor meer. Het bedrijf was eigenaar van de Washington Post, Newsweek en een paar grote televisiestations. Deze eigendommen zijn vandaag de dag 2 miljard dollar waard, dus degene die destijds 400 miljoen betaalde was niet eens zo gek.
Als dit aandeel nu zo ver was gedaald dat het 40 miljoen dollar in plaats van 80 miljoen dollar waard was, had de bèta nog een stuk hoger gelegen. En voor mensen die denken dat bèta gelijk staat aan risico: de goedkopere prijs zou het nog risicovoller hebben doen lijken. Dit is voor mij echt Alice in Wonderland. Het is mij nooit gelukt om erachter te komen waarom het risicovoller is om iets te kopen wat 400 miljoen dollar waard is voor 40 miljoen dollar, dan voor 80 miljoen dollar. En als je een groep van deze aandelen koopt en je ook maar iets weet van de bedrijfswaarde, is het eigenlijk geen risico om 400 miljoen te kopen voor 80 miljoen, helemaal niet als je tien stapels van 40 miljoen koopt voor 8 miljoen per stuk. Aangezien je niet beschikt over 400 miljoen dollar, wil je zeker weten dat je met eerlijke en competente mensen van doen hebt, maar dat is niet moeilijk. Maar je moet niet al te zuinig zijn. Dat is wat Ben Graham bedoelde met zijn veiligheidsmarge. Je probeert een bedrijf dat 83 miljoen dollar waard is niet voor 80 miljoen dollar te kopen. Je zorgt ervoor dat je een grote marge hebt. Als je een brug bouwt, wil je dat deze 15.000 kilo kan dragen, ook als er alleen vrachtwagens van 5000 kilo over rijden. Bij beleggen werkt het precies hetzelfde." uit www.superinvesteerders.nl
Hendrik Oude Nijhuis 2019:
Menig Nederlander heeft van huis uit meegekregen zuinig te zijn. En, wanneer het op geld aankomt, vooral geen al te grote risico's te nemen.
Beleggen in aandelen wordt veelal als risicovol gezien, vanwege de koersfluctuaties. Vandaar dat menigeen geen enkel aandeel bezit terwijl de middelen er daarvoor dikwijls wel zijn.
Gemiddeld op 'verlies'
Aandelenmarkten tenderen op termijn opwaarts maar slechts in een heel klein percentage van alle dagen is van een recordstand sprake. In veruit de meeste dagen dus niet.
Wie zo tegen aandelen aankijkt kan niet anders dan concluderen dat de kans zeer groot is dat een aandelenportefeuille op een willekeurig moment minder waard is dan dat deze ooit maximaal waard geweest is.
Kijkend naar de brede beursindex S&P 500 zien we iets soortgelijks. Deze index noteert gemiddeld circa 12% onder de 'all time high'-stand die eerder ooit bereikt is.
Ondanks bovenstaande geldt dat aandelen (over value-aandelen hebben we het nog niet eens) over langere periodes het best renderen van iedere denkbare beleggingscategorie. Ziet u hiervoor ook de link hieronder welke het rendement van verschillende beleggingscategorieën laat zien sinds 1802:
https://www.aaii.com/files/images/articles/9298-figure-1.jpg
Korte en lange termijn
Op de heel korte termijn is de kans vrijwel gelijk dat aandelen zullen dalen danwel stijgen. Maar bij aandelen staat de lange termijn niet simpelweg gelijk aan een heel aantal korte termijnen. Naarmate de termijn langer is wordt het steeds waarschijnlijker dat het werkelijke rendement dichter in de buurt ligt van het aantrekkelijke rendement dat van aandelen mag worden verwacht.
Het echte risico bij het beleggen in aandelen zijn niet de dalingen tussentijds. Die zijn namelijk een gegeven. Het echte risico zit hem erin dat aan het beleggen in aandelen - goed gespreid uiteraard! - voorbij wordt gegaan, vanwege de fluctuaties tussentijds.
De zekerheid tussentijdse fluctuaties te vermijden, voor een comfortabel gevoel zeg maar, wordt dikwijls impliciet verkozen boven een comfortabele oude dag. Mits de beleggingshorizon voldoende langs is, is er niets dat beter rendeert en veiliger is dan het gespreid beleggen in aandelen!
Vriendelijke groet,
Hendrik Oude Nijhuis
Hendrik Oude Nijhuis juli 2020
Minder risico, meer rendement
Beste Ansgar Brenninkmeijer,
Bij het beoordelen van hoe succesvol een belegging is geweest wordt vaak gekeken naar twee zaken: rendement (hoeveel de belegging heeft opgeleverd) en risico (hoe gevaarlijk de belegging was).
Het rendement over een bepaalde periode is eenvoudig vast te stellen. Het risico daarentegen is veel minder goed te bepalen. De daadwerkelijke uitkomst van een belegging is immers niet ook de uitkomst die onvermijdelijk had moeten gebeuren...
Bij gebrek aan iets beters wordt vaak naar de volatiliteit (bewegelijkheid) van een belegging gekeken als indicatie van het risico. Een voordeel daarvan is dat de volatiliteit eenduidig vast te stellen is. Maar dat neemt niet weg dat volatiliteit geen bijster goede indicatie van risico is.
Het gelijkstellen van volatiliteit aan risico leidt soms tot opvallende beleggingskeuzes. Zo zijn er beleggers die menen dat beleggen in niet-beursgenoteerde bedrijven, waarbij de prijsschommelingen minder zichtbaar zijn, minder risicovol is. Andere beleggers kiezen juist voor de meest volatiele aandelen in de veronderstelling dat dit het hoogste rendement zal opleveren.
Intrinsieke waarde leidend
Zelf kijken we op een heel andere manier naar risico. Namelijk als de kans op een tegenvallend rendement.
Stel, we hebben een bedrijf goed bestudeerd en de intrinsieke waarde bij een discontovoet van 10% op EUR 10,- becijferd. Uiteraard gaat het hierbij altijd om een schatting: de intrinsieke waarde is immers de huidige waarde van alle toekomstige winsten van een bedrijf terwijl de toekomst per definitie onzeker is.
Koop een aandeel van het bedrijf voor EUR 10,- en het rendement dat verwacht mag worden is 10%. Gelijk aan de discontovoet dus.
Kunnen we hetzelfde aandeel voor EUR 8,- kopen dan is de kans op een rendement groter dan 10% toegenomen en de kans op een rendement kleiner dan 10% afgenomen.
Is het aandeel te koop voor EUR 5,- dan is de kans op een rendement hoger dan 10% nog een stuk groter en de kans op een rendement kleiner dan 10% nog lager geworden.
Bedraagt de werkelijke intrinsieke waarde EUR 5,- in plaats van de geschatte EUR 10,- dan is toch nog een rendement van 10% te verwachten - de discontovoet - wanneer de aandelen voor EUR 5,- zijn gekocht.
Koop het aandeel voor EUR 15,- of zelfs nog meer en de kans dat de belegging een rendement van tenminste 10% oplevert is aanzienlijk kleiner.
Waar we zelf eigenlijk voortdurend mee bezig zijn is het verlagen van het risico van onze portefeuille door consequent te focussen op de aandelen die we als het sterkst ondergewaardeerd beoordelen. Opmerkelijk genoeg: juist die focus op het verlagen van het risico zorgt ervoor dat het verwachte rendement hoger wordt.
Minder risico, meer rendement dus. Iets om over na te denken.
Vriendelijke groet,
Hendrik Oude Nijhuis
https://www.beterinbeleggen.nl
No comments:
Post a Comment